چه بنویسم که شعرم باب میلم در نمی‌آید

ردیف و قافیه جورند اما «سر» نمی‌آید

از آن روزی که شد تاراج آن تاج سرت بانو

دگر جز رنگ تیره بر سرم معجر نمی‌آید

هنوز از هیبت عباس چشمانم به در مانده

پدر رفته است میدانگه، عمو دیگر نمی‌آید

⁦✍️⁩الهام آقاجانی ۲۱ تیر 13۹۹

مث همیشه اشعارم ناقصه. خالص کن ما را به حرمت اشک‌ بر سالار شهیدان و همه شهدا و اسرای دشت نینوا?

نشر به مناسبت شام غریبان ۱۳۹۹هـ.ش

سلام. حالتون خوبه؟!

کرونایی نشدین الحمدلله؟! اگه شدین فاصله رو حفظ کنید!✋اینم وضعیت دست دادنم?

خارج از شوخی از زندگی دَکَتی یِم! یعنی افتادیم! حوزه که نرفتیم! حوصله بیرونم نداریم!

ماکه همین جوریش صله رحممون کم بود. کم ترم شد!

خلاصه اینکه در این شب آرزوها که دیگه نزدیک سحرم هستیم براتون دعا و آرزوی صحت و سلامتی می کنم!

یه مدتیه تو گروه شعر و متن ادبی هستم. قضیه به این صورته که یه مصرع از شاعری گرامی سنجاق میشه تو گروه و بچه های گروه سعی می کنن باهاش شعر بسرایند! همه شونم شاعر نیستند منتها عاشق و دوست دار شعر هستند. آخر شبام سید برامون روضه می گن. گروه دوست داشتنی ایه! اما گفتم چند تا از شعرایی که گفتمو بذارم اینجا! شمام خواستین با اون مصرع شعر بگین و کامنت کنین!

?مصرع اول: شب جمعه است هوایت نکنم می میرم

شعر من: (البته من تاریخ نزدم و دقیق یادم نیست کدوم چالش اول بود)
شب جمعه است هوایت نکنم می میرم
درد و دل پیش خدایت نکنم می میرم

انقدر خوب به درد دل ما تسکینی
که شب جمعه صدایت نکنم می میرم

?مصرع دوم: خوشا به بخت بلندم که در کنار منی

شعر من:

خوشا به بخت بلندم که در کنار منی

هزار شکر که هستی چنین چو شیر زنی

دلم هنوز دعاگوی نام تو… زینب

نگاه کن تو مرا، «کربلا بده» یعنی

?مصرع سوم: این مرتبه باید بگویم دوستت دارم

شعر من:

این مرتبه باید بگویم دوستت دارم

حالا که یاران صف به صف جمع اند در باغ

حالا که مرغ و ماهی و مرغابیان نیز

تاب و تحمل داده اند از کف چو عشّاق

این مرتبه باید بگویم دوستت دارم

باید بگویم دوری ات کرده است بیمارم

باید بیایی تا دوباره مثل یک عاشق

من قلب و روحم را به دستان تو بسپارم

?مصرع چهارم: امیر کشور عشقی و رهبری هشیار

شعر من:

امیر کشور عشقی و رهبری هشیار

که قدرتت زده لطمه به لشکر کفار

تو از تبار محمد، تو از سلاله عشق

تو از امام رضایی که شد برایت یار

و شعر های قشنگ تو گفته اند به من

که از شعور گذشته تمام این اشعار

مباد راه کسی را روم که گم شده خود

که کرده است تو را هم فدای استکبار

مرا زیاد، ولی چون رضا نگار تو است

نمی رسد به کسی این حد از محبت یار

?مصرع پنجم: شاید که باور کردنش هم سخت باشد

شعر من:

شاید که باور کردنش هم سخت باشد

موهای او فر بوده اما لخت باشد

روز عروسی بس که آرایش نمود او

در دل به خود گفتم، فقط خوشبخت باشد

اما پس از ۹ ماه پس از عقد و عروسی

فهمید دور از کشور اما سخت باشد

تصمیم او بی آنکه از چیزی بترسد

برگشت بود، حتی اگر بدبخت باشد!

یک روز آمد خاطراتش را به من گفت

بعدا برایت می سرایم وقت باشد!???

(خداوکیلی سریع و السیر خواستم شعری بگم. انتظار بیشتر نداشته باشید! ??)

?مصرع ششم: سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشته ای

شعر من:

سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشته ای

گرچه زخمی، لیک پیروز از محن برگشته ای

دست هایت را نه دشمن، فوق ایدیهم گرفت

ای مدافع خوب کردی به مهن برگشته ای

پیکر پاکت به روی دست های یک امیر

بعد سی سال همچنان مشک ختن برگشته ای

گوش کن مادر به پایت نوحه ها صف کرده است

باز گویی یک تنه رفته، دو تن برگشته ای

?مصرع هفتم: در دلم آتش عشقی است که بر پا مانده

شعر من:

در دلم آتش عشقی است که برپا مانده

که جنون حتی از هیبت آن وامانده

رفت، من پاک زمین گیر شدم، مانند

لنگه کفشی که ته معرکه ها جا مانده

انقَدَر فُرم مرا گیر مده، مُهر بزن

دست خطی است که تنها پی امضاء مانده

?مصرع هشتم: به غزل خوانی چشمان تو روی آوردم

شعر من:

به غزل خوانی چشمان تو روی آوردم

بیت ها تار شد و عکس به رقص آمد باز

بر سر موی تو چون بیتی از ابیات شکست

گشت از شوکت آن قافیه شعری آغاز

باز هم فُرم مرا مُهر زدی جانانم

به گمانم که نفهمید کسی این اعجاز

من که نالاقم و اهل خطا و خطرم

تو ولی لایق فرماندهی این سرباز

?مصرع نهم: اصلاقبول حرف شما، من روانی ام

شعر من:

اصلا قبول حرف شما، من روانی ام

اصلا بیا بزن مرا، تا می توانی ام

مجنون شدن که عیب بدی نیست، ای بسا

من بگذرم همچو *زُلی* از جوانی ام

*زُلی: مخفف زلیخای یوزارسیف است??

خب خب.. زیاده روی کردم. بقیه اش بماند. پستم طویل شد! بحر طویل بگیم صلوات????

دیگه خودتونو محک بزنید دیگه!

اینم بگم که همش یه روز فرصت بدید به خودتون. یا فقط چند ساعت، یا اگه حرفه ای هستید کم تر… دیگه حرفه ایا خودشون بهتر از من واردن… یا علی??

از آن جایی که در کنار توضیحات و روشنگری ها، آیات و احادیث فراوانی نیز ذیل و لابه لای هر مطلب به چشم می خورد، این کتاب را دوست داشتم.

در فصل های اولیه آن یاد گرفتم که: یک جوان موفق وقت کُشی نمی کند،و اگر کرد به اندوه عمر از دست رفته نمی نشیند،

بلکه آن را جبران می کند! حفظ پویایی، انتخاب الگوی مناسبی که در قران و نهج البلاغه اشاره های زیادی به آن شده است،

رعایت نظم، دوری از معرض اتهام قرار گرفتن، هم نشین نیکو داشتن، رعایت حقوق والدین، آشنایی با ابزارها و تهدیدات فرهنگی، ازدواج مناسب،

کسب مهارت های زندگی و ساده زیستی، امید، زرنگی، مسئولیت پذیری، مدیریت وقت، بهره گیری متعادل از احساس و عقل، مشورت کردن،

استقامت، کسب روزی حلال و استقلال، تفریح مناسب و به اندازه و… از جمله مواردی است که در فصل های 1-4 به آنها پرداخته شده است.

در فصل چهارم توجه به کمالات معنوی با تکیه بر راهنمای درون(عقل) و راهنمای برون (انبیاء و ائمه و …) مورد بررسی قرار گرفته است.

مطمئناً ذکر این حدیث مثمر ثمر خواهد بود و آن اینکه؛ #امام_علی علیه السلام می فرمایند: مهم ترین چیزی که لازم است جوانان بیاموزند،

چیزهایی است که در آینده به آن نیاز پیدا می کنند. طبق توضیحات این کتاب، محیا کردن بخشی از این حدیث را خود جوان بر عهده دارد

و بخش دیگرش نیز مربوط به آن دسته از مسئولانی است که باید با برنامه ریزی های آموزشی و تربیتی صحیح، راه را برای همه جوانان هموار کنند.

دین شناسی، ادب، رفتار منطقی، خودسازی، عبادت، نزدیکی با قرآن، عفت نفس، توکل و امید به خدا و…

همگی بر نحوه تصمیم گیری و شیوه زندگی یک جوان تأثیر فراوانی دارند.

رعایت موارد بالاست که موفقیت و عاقبت بخیری جوانان را رغم خواهد زد.

در فصل پنجم کتاب با ارزش های اخلاقی ای هم چون: حقیقت جویی و خجالت نکشیدن در این مورد،

شناخت حق از طریق راه های متعارف نه کاذب و دهان پر کن، شناخت عزت نفس

و پرورش عوامل آن ( که به هر کدام از عوامل جداگانه در کتاب اشاره شده )، غیرت مندی، کرامت، همت بلند و … آشنا می شوید.

فصل پایانی نیز، فصل مهمی است! در این فصل به آسیب های پیش روی جوانان اشاره شده است.

آسیب هایی همچون: تنبلی، سستی، شکست، طغیان غرایز، عشق بی حاصل، سرگرمی های نامناسب، شوخی های اهانت بار،

اعتیاد، تعصب نا به جا، برتربینی، خودبزرگ بینی، بی ایمانی، بی حیایی و…

مطلبم را با ذکر دو حدیث که در دل این کتاب خوش می درخشند به پایان می برم.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: بیش از آنکه منحرفان کودکان شما را گمراه سازند، احادیث را به آن ها یاد دهید.

و امام موسی بن جعفر علیه السلام که می فرمایند: اگر جوانی از جوانان شیعه را ببینم که در دین ژرف اندیشی و تفکر ندارد، او را ادب می کنم!

به پایان آمد این مطلب، حکایت همچنان جاریست!

در نهایت تشکر می کنم از دوست نازنینم ربیع الانام، به خاطر دعوتم به چالش کتابخوانی نوروز… بر قرار باشید!

پ ن: زورتون نمی کنم ولی حتما شرکت کنید :)

هوا نمک بخورد کاش؛ پاک گندیده!

هوس به چشم دو تامان دوباره خندیده

چه قدر مست گناه و دوباره توبه و آه؟!

چه قدر اشک به پای تو و ستاره و ماه؟!

یکی به گوش رساند بهای خاک ترا

یکی به چشم کشاند نگاه پاک ترا

یکی کتاب بخواند؛ وصیتی …گاهی

مسافر دل من باز می شود راهی

به پای این همه احساس ذبح شد جسمی

به پای این همه احساس ذبح شد جانی

هنوز مادری از دور قصه می گوید

هنوز گل زتن و پیکر تو می روید

من از خدای تبسم های یک پدر دورم

هوای گریه و دنیاست طبع ناجورم

به هیچ وجه نباید به ماه توهین کرد

و اسب های هوس را دوباره آذین کرد ….

به هیچ وجه نباید تن ترا لرزاند

و باز در قفس چشم های حسرت ماند

به خاطر خودت از غصه ها حذر کن دل

لباس جنگ به تن کن، کمی خطر کن دل

جهاد هم به سرش میل رفتن است آری

تو هم برو اگر از رفتنت خبر داری!

تو هم برو … به صداقت سلام کن هر شب

دروغ مزه ی خوبی نمی دهد … بر لب

تو هم برو به شهادت بگو :« دلم تنگ است

ببین جوان رشیدت چه سخت در جنگ است!»

و «مرگ» بر همه ی خاطرات تلخی که

نشسته پای دو چشم تو گریه ها کرده

به جمله های بلیغت نگاه کن، چه غریبم

همیشه دوست بدارم، مده دوباره فریبم

شفا بده به بزرگیت، بنده هایش را

به اشک شوق بدل کن تو،خنده هایش را

همین که من دلم از بار فقر خم نشده

همین که هستی و این دل، حصار غم نشده

برای من چه نکوتر ز هر چه پاییز است

که هر چه باد بهاریست از تو لبریز است

شعرم کمی جدید، داغ و تنوری بود
آخرش دیگه سوختم … :/

الا یا اهل شعر نظر لطفاً …
پ ن: اربعینی ها التماس دعا… دست پر برگردید و به سلامت …

​یمن جان … ای که نامت همچو عقیق انگشتری مایه آرامش است ….

حصارت را محکم کن …

مبادا عقیقت بشکند …

مبادا کم بیاوری …

این همه سختی برای آمادگی و شکل گیری تو اند …

به حکمت خدا امیدوار باش …

مبادا بشکنی …

بگذار خدا ترا به قیمت بالا بخرد …

صبور باش …

من به اصالت تو ایمان دارم!

ترا با هر چه آتش است  نمی توان سوزاند

و تیغ هیچ شمشیر بُرنده ای بر تو اثر نخواهد کرد؛ الا برای ساختنت …

تو از تبار محمد مصطفی(ص) و از شهادت دهندگان به ولایت امیر المؤمنان علی بن ابی طالب (ع) هستی…

پیروزی تو فقر راریشه کن 

و اندوه را برطرف می سازد …

عقیقت را از دستبرد ظالمان دور نگه دار و از هیچ چیز نترس!

صبور باش که عاقبت نیکو از آن توست …

بر خدا توکل کن … که خداوند توکل کنندگان را دوست دارد … ??

دل_نوشت الهام آقاجانی

علی شکست قلبش …روحش… تمام جسم و جانش…
همه می دانند که ابن ملجم او را نکشت! ابن ملجم ها بودند که او را کشتند!
به جرم عدالت … به جرم عصمت … به جرم عشق!
حسن به دوش گرفت بار پدر را … چه دوش گرفتنی !
آری علی کشته شد…
و عدالت شهید!
دفنش کردند  شاید در شبی شبیه این شب
شب جمعه !
شب قدر…
دوباره به یاد آن روزها می افتم
حتما علی را غسل داده و تا کنون کفن کرده اند!
تنها فرزندانش یتیم نشده اند…
همه کوفه…همه فرزندان اسلام یتیم شدند!
یتیمان کوفه چه می کنند؟!
هنوز هم صدای ناله یتیمی شان به گوش می رسد!
از قدس،غزه،افغانستان،عراق … و حتی ایران خودمان!
حالا که علی نیست بگذار صدای او شوم
بگذار بگویم که از وقتی علی رفت،عدالت به تاراج رفت!
نه نیکوکاری حسن نه خون حسین ..‌‌.نه…
هیچ یک نتوانست جای خالی عدالت را پر کند!
چرا…؟!
نمی دانم!
چرا…می دانم!
چون به آنها هم اجازه ندادند …
عدالت در اسارت بسر می برد!
نخواستند…نخواستیم… 
شاید منفعت هایمان اجازه نمی داد…
قدرت پای عدالت را فلج کرده بود و شمشیرش چشم هامان را کور!
یاد زینب می افتم…
یاد کودکان کاروان…
یاد زنان و دختران
یاد ۷۲ تن شهید دشت کربلا
سرگردانم…
عجیب سرگردانم!
فردا روز قدس است!
و این روزها هر روزش عاشورا …
مداح نام ترا به زبان می آورد مولا جان…
گریه ام نمی گیرد
کار از گریه کردن گذشته است …
خون است که می چکد از چشم های مهدی زهرا (سلام الله)
مقدس که باشی
و تنها…
گاه خاکستر به رویت می ریزند
و گاه خاکسترت را بر باد می دهند!
کم ترین کار همین است که بیایم
و اعلام برائت کنم
از دشمنان
و دست بیعت دهم
به مولایمان
باشد که با مقاومت
سد راه عدالت را بشکنیم
و در مسجد الاقصی
پشت سر حیدر زمان
نماز بخوانیم!
کم ترین کار 
این است که قلم شوم
و در برابر  جوهر سیاه زمانه
قد علم کنم …
و از قدس بنویسم…
از سپیدی روحش
و مرگ سرخ فرزندانش.

و از بیداری فرزندانش بگویم!
و جوانه هایی که زده… و خواهد زد!

​جز با سکوت حال دلم رو به راه نیست

در آسمان خالی ام یک تکه ماه نیست

شاید به «مرگ» می رسد این بار عشق هم

چشمی برای درد و دل من گواه نیست!

مرهم ندارد این تن زخمی به هیچ وجه

کم تر بگو؛ بخند؛ بخندان …مباح نیست!

در چشم های ابری ام باران گرفته و …!

دیگر بساط خنده و شوخی،مزاح …نیست!

بد کرد روزگار با من و دردم چه بد ؛ ببین …

که خنده های روز و شبم دل بخواه نیست

من خواب دیده ام که شب قدر می رسد

تعبیر خواب های من اما جز آه نیست!

این روز ها که بهر فرج ناله می زنیم

قدر فرج برای شما یک سپاه نیست!

مولا بیا به کنیزی من را قبول کن

رختم اگر چه تیره…بختم سیاه نیست!

من را ببخش ؛ سنگ صبورت نبوده ام

من را ببخش؛ حال دلت رو به راه نیست …

الهام آقاجانی ساعت: ۲۳:۳۰ سه شنبه- ۲۱ رمضان الکریم- شب قدر